Za pierwszy aparat fotograficzny uznaje się camera obscura, którą w 900 roku wynaleźli arabscy naukowcy. „Ciemna skrzynka” umożliwiała astronomom obserwację torów po jakich porusza się słońce i księżyc. Z camera obscura korzystał słynny Leonardo da Vinci w celu określanie np. perspektywy.

W 1550 roku Girolamo Cardano zastąpił otwór pojedynczą soczewką skupiającą. Camera obscura służy nadal niektórym artystom, gdyż daje interesujące efekty zdjęciowe: rozmycie, łagodny kontrast.

Kolejny ważnym wydarzeniem dla rozwoju fotografii było wprowadzenie błony zwojowej (1887 - 1889 ). Twórcami tego ulepszanie byli H. Godwin i G. Eastman.

Małoobrazkowy aparat pojawił się w 1925 roku. Wynalazł go O. Barnack. 4 lata później dostępny było już lustrzanka dwuobiektywowa Rolleiflex. J

ednoobiektywową wyprodukowano w 1936 roku (Exakta). W 1947 roku wynaleziono pryzmat pentagonalny.

W celu ulepszania aparatu fotograficznego w 1965 roku zautomatyzowano ekspozycje (Konica Auto-Reflex), a w 1977 roku wprowadzono automatyczne ustawianie ostrości.